Chorus جدیدترین ساخته تیم Deep Silver یک بازی در سبک مبارزات فضایی است که علیرغم ادعای پایین و معمولی بودن، می‌تواند ساعت‌ها مخاطب خودش را سرگرم کند. با بررسی این بازی در بازی‌مگ همراه باشید.
در دنیای بازی‌های کامپیوتری، بازی‌ها در سبک مبارزات فضایی یکی از ریشه‌دارترین و قدیمی‌ترین سبک‌ها محسوب می‌شود و گیمرهای به خصوص قدیمی‌تر، از همان اوایل شکل‌گیری این صنعت و پیدا شدن انواع و اقسام پلتفرم‌ها و بازی‌ها، عناوین مختلفی از نوع مبارزات فضایی را تجربه کردند. در این نوع بازی‌ها که به صورت کنترل یک فضاپیما و شلیک و نابود کردن مهاجمان در اتمسفر فضایی و بین کهکشانی انجام می‌شود، بازیکنان به خاطر سرعت عمل و دقت در حمله و دفاع پاداش می‌گیرند، و مکانیک‌های ساده و جالب آن باعث می‌شد تا این عناوین به محبوبیت بالایی هم برسند. درحالی که صنعت گیم پس از گذشت چند دهه، حالا به بلوغ نسبتا کاملی رسیده و امکان خلق عناوین واقع‌گرایانه و بسیار پرخرج هم در آن فراهم شده است، عناوین مبارزات فضایی نیز پا به پای بازی‌ها در ژانرهای دیگر، خود را به عصر کنسول‌های نسل نهمی رساندند و Chorus جدیدترین ساخته تیم Deep Silver به عنوان یک تجربه جمع و جور و خوش ساخت از این دست عناوین است.
در Chorus بازیکن در نقشه‌ای نسبتا بزرگ و جهان‌باز در فضا، بازی را دنبال می‌کند. کاراکتر اصلی بازی یعنی نارا، یک خلبان مطرود است که پس از وقایع ابتدایی داستان می‌تواند آزادانه در کهکشان و با استفاده از فضاپیمای مخصوص خود گردش کند. در این بازی، جلوه‌های گرافیکی و محیطی از فضا خصوصا با توجه به کیفیت 4K و نرخ فریم بالای 60، در حد قابل قبولی هستند و حس گردش و غرق شدن در فضای خلا و بین کهکشان و ستاره‌ها را تا حد قابل قبولی الغا می‌کند. البته باید به این نکته نیز اشاره کرد که نور در محیط به نظر بیش از حد زیاد است و با توجه به فاصله از خورشید یا دیگر منشاهای نور موجود، طراحی محیط‌های تاریک‌تر می‌توانست کار را لذت‌بخش‌تر نیز کند. در نقشه جهان‌باز Chorus، ستارگان، سیارات و اجرام کوچک و بزرگ پراکنده و زیادی وجود دارند و مراحل از طریق گردش در محیط و پیدا کردن پایگاه‌ها در دسترس قرار می‌گیرند.
Deep Silver در Chorus یکپارچگی خوبی را بین گردش در محیط و مبارزات ایجاد کرده و روان بودن مکانیک‌های حرکتی خصوصا به دلیل گردش در فضا و محیط خلا، موضوع بسیار مهمی در این نوع عناوین است که بازی عملکرد بسیار خوبی از این حیث دارد. مبارزات، که عمدتا با نیروهای مهاجم از نوع Pirate یا در اینجا دزدان فضایی جریان دارد، گیم‌پلی کلاسیک، نابود کردن سفینه‌های دشمن است که با توجه به مجهز بودن کاراکتر نارا به یک فضاپیمای پیشرفته، جذاب‌ترین بخش بازی هم محسوب می‌شود. فضاپیمای نارا، که Forsaken نام دارد، امکان آپگرید و نصب تجهیزات و سلاح‌های جدید را هم دارد که این به نوبه خود نیاز به تکمیل مراحل و دیگر فعالیت‌های قابل انجام در نقشه بازی دارد. نکته منفی که خصوصا در ساعات اولیه تجربه بازی بیشتر به چشم می‌خورد، محیط نسبتا خالی نقشه بازی از مراحل و فعالیت‌های قابل انجام است. بازی همچنین مسافت‌ها را بر حسب کیلومتر نشان می‌دهد، که در اندازه‌گیری‌ها و فواصل طی شده نیز چندان درست به نظر نمی‌رسند و بیشتر باعث بزرگ شدن مصنوعی نقشه شده است. علیرغم این موضوع، پایین بودن تعداد مراحل و فعالیت‌های قابل انجام بیش از حد به چشم می‌آید و تا حد زیادی ناامیدکننده است.
همان‌طور که اشاره شد، گیم‌پلی مبارزات احتمالا بهترین بخش این بازی است، جایی که مبارزات رفته رفته دشوارتر و فضاپیما نیز تجهیزات جدیدتری پیدا می‌کند. در این حالت، مبارزات می‌تواند سرعتی شود و در مجموع تجربه روان و لذت‌بخشی را ارائه می‌کند. در این رابطه، البته نکته‌ای که شاید همه عناوین این سبک را درگیر خودش کرده و اینجا هم دیده می‌شود، مربوط به گیم‌پلی مراحل است که خیلی سریع وارد حالت تکرار و یکنواختی می‌شود. پادزهر بکاررفته برای جبران این مشکل نیز مشابه عناوین دیگر، معرفی دشمنان پیشرفته‌تر و آپگریدها هستند که گرچه مراحل مربوط به مبارزات را تا حد زیادی از حالت یکنواختی در می‌آورد، ولی دیگر انواع مراحل قابل کشف در دنیای بازی عمدتا به تکرار دچار می‌شوند. جدای از مراحل تکمیل پازل‌ها، در این بین خصوصا مراحلی از نوع پیدا کردن محموله‌های گمشده نیز وجود دارد که پیدا کردن سرنخ خصوصا با وضعیت فعلی علامت‌ها و راهنماها در نقشه و جهان بازی، می‌تواند طاقت‌فرسا و به سرعت کسل‌کننده شود. در واقع بازی در هدایت بازیکن برای کشف سرنخ‌ها عملکرد چندان خوبی ندارد و علامت‌ها به ندرت یاری‌رسان هستند.
Chorus از حیث داستان، در مجموع به صورتی کلیشه کار را شروع و به سرعت بازیکن را وارد جریان اصلی می‌کند. این خط داستانی همچنین بسیار پراکنده و نامنظم روایت می‌شود و زودتر از آنچه که می‌شد پیش‌بینی کرد حالتی حاشیه‌ای به خود می‌گیرد. کاراکتر اصلی یعنی نارا، که پس از یک واقعه دلخراش که خودش هم نقش مهمی در وقوع آن داشته، حالا تصمیم به جدایی گرفته و به عنوان یک نیروی آزاد قصد جبران اشتباهش را دارد. جدای از داستان و کاراکتر نارا، تقریبا کل جریان بازی از گردش تا تجربه مراحل و مبارزات، همگی به صورت سوم شخص و از طریق کنترل سفینه فضایی او یعنی Forsaken دنبال می‌شود. درواقع بازیکن خیلی سریع همین سفینه را به عنوان کاراکتر اصلی بازی پیش روی خود خواهد دید، سفینه قدرتمندی که به تدریج ارتقا و آپگرید نیز دریافت می‌کند و با تجهیز به سلاح‌های قدرتمند باعث جذاب شدن هر چه بیشتر مبارزات می‌شود.
با توجه به تجربه نقد و بررسی این بازی در PS5، بررسی جنبه‌های نسل نهمی آن نیز می‌تواند جالب باشد، خصوصا ویژگی لود سریع که حالا به یک استاندارد فراگیر تبدیل شده و این بازی نیز به بهترین شکل از آن بهره برده است. در این رابطه در هر دو حالت بوت کامل بازی یا لودینگ‌های کوتاه نظیر مرگ و ...، سرعت از سرگیری بازی بسیار بالا است و بازیکن زمان ناچیزی را به انتظار می‌نشیند. این ویژگی در لود کامل نقشه جهان‌باز نیز به خوبی مشخص است و گردش آزاد، به استثنای میان‌پرده‌های مربوط به مراحل همگی بدون توقف و لودینگ جریان پیدا می‌کنند. در این بازی البته سایر ویژگی‌ها نظیر صدای سه‌بعدی چندان به چشم نمی‌آیند.
Chorus در مجموع یک تجربه روان، پرسرعت و باکیفیت مطلوب به عنوان یک بازی مبارزات فضایی است که عنصر نقشه جهان‌باز آن و گردش آزاد در خلا و کشف فعالیت‌های قابل انجام خصوصا مبارزات با سفینه‌های دشمن، مهم‌ترین ویژگی آن است و می‌تواند تا ساعت‌ها سرگرمی خوبی را هم تولید کند. در صورتی که این بازی فقط در همین موارد خلاصه می‌شدند، Chorus می‌توانست نمره درخشانی را از طرفداران این ژانر دریافت کند؛ با این حال برخی مشکلات خصوصا خط داستانی نه چندان جذاب، فعالیت‌های بسیار کم قابل انجام در نقشه بزرگ بازی، طراحی مراحل تکراری و یکنواخت شدن سریع بازی، جنبه‌های مثبت آن را تحت تاثیر گذاشته‌اند.
نظرات