نقد و بررسی بازی Shadow of The Tomb Raider
سال 2013 بود که استودیوی Eidos Montreal تصمیم به ریبوت مجموعه پرطرفدار و قدیمی Tomb Raider گرفت. مجموعه‌ای اکشن – ماجراجویی که نسخه اولش در سال 1996 برای کنسول‌های PS1 عرضه شد و خیلی سریع به محبوبیت گسترده‌ای در سطح جهانی دست یافت. سال 2015 بود که در امتداد همکاری‌های ناشر بازی یعنی کمپانی کریستال داینامیکس با کمپانی مایکروسافت، دنباله بازی Tomb Raider 2013 تحت عنوان Rise of The Tomb Raider به طور انحصاری برای کنسول Xbox One به انتشار رسید که البته به علت استقبال کم دارندگان این کنسول و فروش نه چندان خوب بازی، یک سال بعد برای کامپیوترهای خانگی و کنسول PS4 نیز منتشر شد. حال مدتی است که سومین و آخرین نسخه از مجموعه ریبوت سری Tomb Raider تحت عنوان Shadow of The Tomb Raider برای کامپیوترهای خانگی و کنسول‌های نسل هشتمی عرضه شده که با بازخوردهای نسبتا مثبت و خوبی همراه بوده است. بازی Shadow of The Tomb Raider طبق برنامه‌ریزی سازندگانش تا به امروز، آخرین نسخه از مجموعه پرطرفدار Tomb Raider است و به ماجراهای پر فراز نشیب و مهیج شخصیت اصلی محبوبش یعنی لارا کرافت، پایان می‌بخشد. در ادامه مطلب با ما در بازی‌مگ همراه باشید تا به بررسی و نقد بازی Shadow of The Tomb Raider، ساخته اخیر استودیوی Eidos Montreal بپردازیم.
جوناه، همراه همیشگی لارا در دو شماره قبلی، کماکان در این نسخه هم حضور دارد و ثابت می‌کند که تنها یار وفادار و پایه ثابت تمام چالش‌های سخت و حتی غیرممکن لارا خواهد بود.
بازی Shadow of The Tomb Raider به طور مستقل و بدون مقایسه با نسخه‌های قبلی‌اش، یک اکشن – ماجراجویی بسیار جذاب است که بازیکنانش را همراه با لارا کرافت، به دل جنگل‌های ناشناخته غرب کشور برزیل در جنوب قاره امریکا می‌برد. جایی که قرار است با ورود به شهری مخفی و باستانی، به کشف مقبره‌های به جا مانده از تمدن مایا بپردازید و آخرین و مهم‌ترین ماموریت لارا کرافت را با موفقیت پشت سر بگذارید. اما هنگامی که بازی Shadow of The Tomb Raider را در کنار دو عنوان قبلی‌اش قرار می‌دهیم، متوجه می‌شویم که المان‌های گیم پلی، شیوه روایت داستان، طراحی مراحل و به طور کلی سبک و سیاق بازی، یک کپی پیست ساده از دو بازی قبلی مجموعه یعنی Rise of The Tomb Raider و Tomb Raider 2013 به نظر می‌رسد. انیمیشن‌های برقراری تعامل لارا با محیط اطرافش نظیر بالا رفتن از صخره‌ها و دیگر المان‌های پلتفرمر گیم پلی، گان پلی و نوع اسلحه‌های درون بازی و روش‌های استفاده از آن‌ها، روند پیش روی در داستان و سناریوی کلی داستان که مربوط به سر در آوردن از افسانه‌ای قدیمی می‌شود و از همان ابتدا انتظار می‌رود در انتها طی اتفاقاتی کاملا تخیلی به پایان برسند؛ این موارد از جمله المان‌هایی هستند که نمونه‌شان را همانطور که در Shadow of The Tomb Raider مشاهده می‌کنید، دو بار در دو بازی قبلی مجموعه تجربه کرده بودیم و بدون کوچکترین تغییری حالا در این بازی جدید هم قرار گرفته‌اند و اکثر بخش‌های مختلف بازی را تشکیل داده‌اند. اوج ایده‌پردازی‌های سازندگان در ایجاد نوآوری و خلاقیت در بازی Shadow of The Tomb Raider، مربوط به جستجوهای لارا در محیط‌های زیر آب و عبور از سطوح وارونه با استفاده از نوعی چنگک که به زیر کفش‌هایتان متصل شده است، می‌شود و هیچ پیشرفت و تغییر خاص و چشمگیری را در طول بازی مشاهده نخواهید کرد.
طیف رنگی و اتمسفر موجود در این مرحله، بی‌شباهت به بخش‌هایی از بازی Uncharted 4: A Thief's End نیست.
نقطه قوت اصلی بازی Shadow of The Tomb Raider همانند دو نسخه قبلی‌اش، مربوط می‌شود به طراحی محیط‌ها با بهره بردن از گرافیک هنری بسیار زیبا و همچنین استفاده از المان‌های مختلف تمدن مایا که در طول بازی حسابی با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کنیم. مقبره‌های بسیار بزرگی که رسم کوچکترین جزئیات در آن‌ها نیز رعایت شده است، محیط‌های جنگلی پویا و پر از حیوانات مختلفی که می‌توانید آن‌ها را شکار کنید و در سیستم کرفتینگ با استفاده از آن‌ها برای خود آیتم‌های مختلف نظیر لباس درست کنید، ترکیب بسیار جذاب و ستودنی جنگل و المان‌های طبیعی با ساختمان‌ها و امارت‌های باستانی که هر لحظه ممکن است شروع به لرزیدن کنند و تا آخرین خشتشان برروی زمین فرو بریزند. این‌ها تماما از جمله ویژگی‌های مثبت بازی Shadow of The Tomb Raider و جزو جذابیت‌های ظاهری آن به حساب می‌آیند که به لطف گرافیک بسیار خوب بازی و بافت‌های باکیفیت و نورپردازی‌های خوب آن، شاهد سطح کیفی بسیار خوب Shadow of The Tomb Raider در خلق تجربه‌ای بصری مطلوب و راضی کننده هستیم. از طرفی دیگر صداگذاری‌ها و موسیقی متن‌های بازی با توجه به موقعیت‌های مختلف داستانی، سر جای خود با حفظ تم اصلی و اتمسفر درخور بازی، قرار گرفته‌اند و تجربه بصری و شنیداری بازی را به مراتب کامل‌تر و لذت‌بخش‌تر از قبل کرده‌اند. همه چیز در ظاهر بازی Shadow of The Tomb Raider زیبا، پرجزئیات، جذاب و خاطره‌انگیز به نظر می‌رسد، اما اصلی‌ترین ایرادات بازی مربوط به رکن گیم پلی آن می‌شوند. ایراداتی که تا حد زیادی به تجربه‌تان از این بازی صدمه وارد می‌کنند و سازندگان طی سه بازی متوالی فرصت داشتند که آن‌ها را بهبود ببخشند اما هیچ اقدامی برای انجام این کار صورت نگرفته است.
درست است که لارا با یکی از بزرگترین چالش‌های عمرش رو به رو شده، اما همین سناریو نیز به خودی خود به یکی از کلیشه‌های ثابت این سه گانه تبدیل شد.
اولین دسته از ایرادات گیم پلی بازی، مربوط به المان‌های پلتفرمر بازی و قابلیت بالا رفتن از سطوح مختلف می‌شود. انیمیشن‌های استفاده شده در این بخش، همان نمونه‌هایی هستند که اولین بار در بازی Tomb Raider 2013 استفاده شده بودند و سپس بدون هیچ تغییری مجددا آن‌ها را در Rise of The Tomb Raider تجربه کردیم و حالا برای سومین بار، شاهد استفاده از آن‌ها در بازی Shadow of The Tomb Raider هستیم. اینطور که پیداست، سازندگان بیشتر وقت خود را صرف طراحی مقبره‌های بزرگ و فرعی درون نقشه بسیار بزرگ درون بازی و نوشتن کتیبه‌ها و اطلاعات باستانی این مقبره‌ها کرده‌اند. درحالی که باید به این موضوع نیز توجه می‌کردند که با ورود مجموعه ریبوتشان به نسل هشتم کنسول‌های بازی، طرفداران نیز به دنبال تجربیات به مراتب اکشن‌تر و سینمایی‌تری هستند و از همین جهت اغلب آن‌ها طالب المان‌های بیشتر در سیستم مبارزات بازی و تعبیه سلاح‌های بیشتر در گیم پلی هستند. جالب است که پیش از عرضه Shadow of The Tomb Raider، سازندگان آن تمرکز ویژه‌ای روی المان‌های مخفی کاری بازی کرده بودند و اذعان داشته بودند که تقریبا تمامی مراحل بازی را می‌توان به طور کاملا مخفیانه و کشتن کم‌ترین تعداد دشمنان، به پایان رساند. اما متاسفانه برای قرار دادن المان‌های مخفی کاری خود، تنها به چند مورد کلیشه‌ای و نا کارآمد نظیر قایم شدن در میان بوته‌ها، بالا رفتن از درختان، استفاده از تیر و کمان و همچنین ناک اوت کردن دشمنان با استفاده از چاقو یا حلق‌آویز کردنشان از روی شاخه درختان اکتفا کرده و هیچ نوآوری و خلاقیت خاصی در خلق یک تجربه مخفی‌کاری مطلوب که مدام تبلیغاتش را می‌کردند، به کار نگرفته‌اند. از طرفی دیگر هوش مصنوعی دشمنان درون بازی در بدترین حالت ممکن‌شان قرار گرفته است. به طوری که با هر بار شکست خوردن در میدان نبرد و ریسپاون شدن از آخرین محل ذخیره شده، تمامی سربازان دشمن، مجددا سر جای قبلی‌شان قرار می‌گیرند و سپس همان حرکات برنامه‌ریزی شده قبلی را انجام می‌دهند. از همین جهت مخفی کاری در بازی نه تنها چالش‌برانگیز نیست و هیچ استرس خاصی به بازیکن وارد نمی‌کند، بلکه پیشروی در مراحل و از سر راه برداشتن دشمنان را هم بسیار ساده جلوه می‌دهد و پروسه عبور از کمپ‌های نظامی دشمنان را بسیار ساده کرده است.
لارا در این تصویر در یکی از شکست‌خورده‌ترین شرایط عمرش قرار گرفته، تک و تنها است و فکر می‌کند یار همیشگی‌اش جوناه هم کشته شده است. اما مجددا بلند می‌شود و تمام پایگاه دشمن را به خاکستر تبدیل می‌کند. این همان «خشن‌ترین لارایی» است که سازندگان وعده‌اش را داده بودند.
بازی Shadow of The Tomb Raider داستانی کاملا کلیشه‌ای را با تعدادی از نامطلوب‌ترین کاراکترهای فرعی ممکن روایت می‌کند و در همین حال از بازیکن انتظار دارد که پر و پا قرص، پای تجربه بخش داستانی بنشیند و روایت داستان را تمام و کمال دنبال کند. غافل از اینکه نمی‌دانند اگر بازیکنی، Shadow of The Tomb Raider را به پایان می‌رساند، نه به علت سر در آوردن از سرنوشت ماجرا و بلکه مشاهده محیط‌هایی جدید و تجربه اتمسفر گیرا و جو سنگین پایان بازی است که آن‌ها را تا انتهای بخش داستانی، پای کنسول‌هایشان نگه می‌دارد. آنتاگونیست بازی، به قدری کلیشه‌ای، تک بعدی و سطحی است که حتی الان که درحال نوشتن این متن هستم و به تازگی بازی را به پایان رسانده‌ام، نامش را به خاطر نمی‌آورم و حتی یادم نمی‌آید که چه کار متفاوتی نسبت به دیگر آنتاگونیست‌های موجود در نسخه‌های قبلی که مثل همیشه عضوی از انجمن شرور و جاه‌طلب ترینیتی بودند، در طول بازی انجام داد تا به شاخص اصلی و ویژگی به یاد ماندنی او تبدیل شود. آنتاگونیست موجود در بازی Shadow of The Tomb Raider، یک مهره کاملا تکراری است که نمونه‌اش را در دو بازی قبلی مجموعه و حتی در فیلم سینمایی Tomb Raider که از قضا این فیلم هم گرفتار همین کلیشه‌های همیشگی مجموعه شده بود، مشاهده کرده‌ایم و حالا برایمان هیچ جذابیت خاصی ندارد. تنها ویژگی جالب توجه در رابطه با اتفاقات داستانی بازی Shadow of The Tomb Raider، قبیله‌ای بومی و وحشی هستند که در میان غارها زندگی می‌کنند و همانند آدمخوارهای بی‌رحم با ظاهرهایی ترسناک به نظر می‌رسند. مرحله‌ای که در محیط‌های تاریک این غارها به محل زندگی این قبیله وحشی نزدیک می‌شویم و مدام صداهای ترسناکشان را می‌شنویم و حتی چند باری هم با آن‌ها مبارزه می‌کنیم، جزو جذاب‌ترین دقایق بازی محسوب می‌شوند که نمونه‌اش را پیش از این در نسخه‌های قبلی با روش‌های متفاوت‌تری تجربه کرده بودیم.
قسمت‌های تعقیب و گریز در محیط‌های بسیار شلوغ با تخریب‌پذیری بسیار طبیعی، همچنان از بخش‌های جذاب بازی به حساب می‌آیند و گاهی بسیار چالش‌برانگیز می‌شوند.
به طور کلی بازی Shadow of The Tomb Raider به عنوان آخرین نسخه از سه گانه ریبوت مجموعه Tomb Raider نتوانست به یک تجربه به یاد ماندنی و خاطره‌انگیز تبدیل شود. اما همچنان قدم زدن در جنگل‌های کشف نشده غرب برزیل، سر و کله زدن با گروه‌های بومی و محلی ساکن در روستاهای جنگل، شکار ببر، کشف مقبره‌های باشکوه تمدن مایا و مهم‌تر از همه بازی کردن در اتمسفر گیرای جنگل درون بازی و سپس آن جو سنگین و آخرالزمانی مراحل پایانی، به لحظات به یاد ماندنی سری Tomb Raider تبدیل خواهند شد. اما نباید فراموش کرد که تعداد نواقص فنی، تکرارهای کلیشه‌ای و کمکاری سازندگان در استفاده از خلاقیت‌ها و نوآوری‌های جدید، بسیار بیشتر از نقاط قوت بازی Shadow of The Tomb Raider است و به طور کلی می‌توان این بازی را اثری نه چندان موفق دانست که در هر صورت تجربه‌اش برای طرفداران دو آتشه کاراکتر دوست داشتنی لارا کرافت، واجب است. بازی Shadow of The Tomb Raider آخرین نسخه از سه گانه ریبوت مجموعه Tomb Raider بود که در سال 2013 استارت زده شد و در سال 2018 به پایان رسید. تا به امروز که خبر رسمی‌ای مبنی بر بازگشت دوباره لارا کرافت در قالب یک بازی ویدیویی دیگر، منتشر نشده است. اما حالا حالاها نباید انتظار رونمایی از بازی جدیدی با محوریت کاراکتر لارا کرافت از سوی استودیوی Eidos Montreal و کمپانی کریستال داینامیکس داشت و اگر بنا بر بازگشت مجدد این کاراکتر پرطرفدار به دنیای بازی‌های ویدیویی باشد، باید چند سالی را برای آن صبر کنیم.
نظرات