شرکت SNK مثل دیگر هموطنان خود آن طور که باید و شاید در سطح جهان پرطرفدار نیست اما به لطف تولید دستگاه‌های آرکیدِ پرطرفدار با بازی‌های محبوب و البته حفظ خرده فرهنگ مرتبط با مراکز بازی‌های آرکید در کشور ژاپن برخلاف دیگر نقاط جهان، این شرکت در کشور خود به خوبی توانسته در بیش از چهار دهه‌ای که از حیات آن می‌گذرد، جای پای محکمی در بازار ژاپن داشته باشد. یکی از مهمترین ژانرها در میان عناوین آرکید بدون شک ژانر Fighting است که به خصوص در دهۀ نود میلادی شاهد انفجار تولید محصولات این سبک بودیم. SNK هم از غافله عقب نماند و عناوین بسیاری را در این ژانر تولید کرد که شناخته شده‌ترینِ آن‌ها Fatal Fury و Art of Fighting بودند. در سال 1994 این شرکت تصمیم گرفت تا عنوانی تازه در ژانر Beat ‘em Up با استفاده از شخصیت‌های دو فرنچایز فایتینگ موفق خود تولید کند که بعد از مدتی شخصیت‌هایی از دیگر فرنچایزهای همین شرکت در ژانرهای دیگر و تعدادی شخصیتی جدید هم به کار اضافه شدند و تصمیم بر این شد تا بازی جدید که نام The King of Fighters روی آن گذاشته شده بود اثری تازه در همان ژانر مبارزه‌ای باشد.
ایدۀ تلفیق تعدادی فرنچایز نسبتاً موفق که در عمل ارتباطی با یکدیگر نداشتند، باعث موفقیت بسیار بزرگی برای SNK شد و دیگر شرکت‌های رقیب را هم بر آن داشت تا دست به تولید محصولاتی مشابه بزنند و امروزه در تمام بخش‌های سرگرمی تولیدکنندگان تمام تلاش خود را می‌کنند تا محصولاتی از تلفیق شخصیت‌ها و فرنچایزهای مختلف تولید کنند. محبوبیت سری KoF به حدی بود که سازندگان از سال 1994 تا 2010 مشغول به عرضۀ هر سالۀ نسخۀ جدیدی از این مجموعه شدند و در حالی که فرنچایزهای زمینه‌ساز این مجموعه بعد از دهۀ نود به طور کامل به دست فراموشی سپرده شدند، سری King of Fighters کماکان به حیات خود ادامه می‌دهد هر چند که از سال 2010 به این سو فقط شاهد عرضۀ دو نسخۀ جدید در فواصل شش ساله بوده‌ایم. جدیدترین قسمت از این سری که The King of Fighters XV نام دارد تا ساعتی دیگر در دسترس علاقه‌مندان قرار می‌گیرد که به همین مناسبت به بررسی آن می‌پردازیم.
به لطف قصه‌گویی قدرتمند در سری Mortal Kombat، به خصوص سه قسمت اخیر، دیگر فرنچایزهای ژانر فایتینگ هم به نوعی مجبور شده‌اند تا در بخش روایی تلاش بیشتری به خرج دهند ولی The King of Fighters XV علاقۀ چندانی به پیروی از این روند نداشته و با وجود اینکه بخش داستانی مجزایی در کار تعبیه شده اما شاهد حداقل‌های از تلاش از جانب سازندگان برای تدارک دیدن روایتی منسجم هستیم. از نظر فنی، داستان این قسمت ادامۀ مستقیمی بر ماجرای قسمت قبلی به حساب می‌آید و زمزمه‌هایی از بازگشت هیولای نهایی قسمت چهاردهم، Verse، در معدود میان‌پرده‌های بخش داستانی شنیده می‌شود که سرنوشت دو تن از شخصیت‌های بازی به این هیولا و مسائل ماورای جهان بازی گره خورده ولی به طور کلی با یک روایت انیمه‌ای معمولی طرف هستیم که بسته به اینکه با چه تیمی بخش داستانی را به پایان می‌رسانید، یکی دو میان‌پردۀ اضافی در انتظار شماست که جایزه‌ای برای ممارست حدوداً یک ساعتۀ شما برای به نتیجه رساندن داستان است.
ساختار گیم‌پلی پیشرفتی نجومی نسبت به قسمت قبل نداشته و به طور کلی نیازی هم به انجام تغییرات اساسی نبود. در کنار تلفیق فرنچایزها، یکی دیگر از نوآوری‌های اصلی سری KoF استفاده از مبارزات تیمی بود که در تمام این سال‌ها به عنوان یک فاکتور ساختاری مهم در این مجموعه حفظ شده و The King of Fighters XV هم از این بابت ترک عادت نکرده اما نکتۀ مهمی که در رابطه با ساختار تیمی این عناوین باید بدانید این است که برخلاف دیگر آثاری که از ایدۀ مبارزات تیمی استفاده می‌کنند، در این سری امکان سوئیچ کردن بین اعضای تیم وجود ندارد و هر مبارز تا زمانی که جان در بدن دارد به مبارزه ادامه می‌دهد و بعد از شکست او کنترل شخصیتی بعدی در اختیارتان قرار می‌گیرد. از نظر تعداد شخصیت‌های در دسترس با کاهش مبارزان نسبت به قسمت قبل رو به رو هستیم و 39 شخصیت در دسترس در قالب 13 تیم مختلف در بازی حضور دارند که البته می‌توانید تیم مختص به خود را هم با هر ترکیبی از شخصیت‌ها تشکیل دهید. لازم به ذکر است که طبق گفتۀ سازندگان، ده شخصیت دیگر هم از طریق محتوای قابل دانلود در ماه‌های آینده به ترکیب موجود اضافه می‌شوند.
مبارزات در پهنه‌ای دو بعدی در محیط‌های دو و نیم بعدی با استفاده از مدل‌های سه بعدی برای شخصیت‌ها انجام می‌گیرند (مشابه سری Street Fighter) و قبل از شروع هر مسابقه می‌توانید انتخاب کنید که ترتیب مشارکت اعضای تیم شما به چه صورت باشد که در این ترتیب‌بندی دو نکته حائز اهمیت است: اول اینکه تیم رقیب از چه اعضایی تشکیل شده و چینش آن‌ها به چه صورت است و دوم اینکه از ویژگی Max Meter به چه صورتی استفاده خواهید کرد. Max Meter دارای پنج سطح است که با انجام حملات عادی شروع به پر شدن می‌کند و برای انجام حملات ویژه مورد استفاده قرار می‌گیرد و در سطوح بالاتر با استفاده از این ویژگی می‌توانید حملاتی را روی دشمنان اجرا کنید که بیش از نیمی از خط سلامتی آن‌ها را از بین می‌برند. به این ترتیب می‌توانید در ابتدا از شخصیت‌هایی استفاده کنید که حملات سادۀ آن‌ها مکس متر را سریعتر پر می‌کنند و تا به شخصیتی برسید که اجرای حرکات ویژۀ او راحتتر است و به این شکل صدماتی غیرقابل جبران به رقبا وارد کنید.
برای فرار از گیر افتادن در تلۀ حرکات ویژه می‌توانید از قابلیت Shatter Strike استفاده کنید که کمبوی پیاپی و قدرتمند دشمن را خنثی کرده و شما را از مهلکه می‌رهاند. از این قابلیت همچنین می‌توانید برای شکستن دفاع رقبا هم استفاده کنید که با توجه به عملکرد خاص هوش مصنوعی در حالت تکنفره، کاربرد بسیاری دارد. همچنین این تکنیک برای اینکه افراد کم تجربه‌تر بتوانند امیدی برای رقابت با طرفداران ثابت این فرنچایز داشته باشند، عنصری کلیدی به شمار می‌آید. شخصیت‌ها به طور کلی از بالانس نسبتاً خوبی برخوردار هستند هر چند به رسم تمامی عناوین این ژانر، تعدادی شخصیت کاملاً به درد نخور هم در بین مبارزان وجود دارند ولی از سوی دیگر به لطف تیمی بودن مبارزات، مسئلۀ overpower بودن بعضی شخصیت‌ها تبدیل مشکل بزرگی نمی‌شود هر چند در حالت آنلاین ممکن است با رقبایی رو به رو شوید که اجازه نفس کشیدن به شما را ندهند ولی علت اصلی این وضعیت به تجربۀ فردی طرف مقابل برمی‌گردد که احتمالاً با نسخه‌های اخیر KoF زندگی کرده و مثل یک ربات حرکات را اجرا می‌کند.
از نظر طراحی ظاهری با بهترین نسخۀ KoF طرف هستیم که با وجود استفاده از نوعی از طراحی که بین فتورئال و سل‌شید قرار دارد، شاهد جزئیات بسیار خوبی در محیط و ظاهر شخصیت‌ها هستیم و در پشت صحنۀ هر محیط اتفاق‌های مختلفی در حال وقوع است که حس پویایی خوبی به آن‌ها بخشیده است. شاهد مشکل فنی خاصی هم در اجرای بازی نیستیم و این در شرایطی است که حملات ویژه و حملات پرتابی تمامی شخصیت‌ها از جلوه‌های بصری شلوغی بهره می‌برند. موسیقی متن کارکرد قابل قبولی دارد و صداپیشگی شخصیت‌ها در جریان کاتسین‌ها در سطح بهترین انیمه‌های روز است اما برگ برندۀ اصلی بخش صداگذاری، کلمات و آواهایی است که شخصیت‌ها در حین مبارزه از خود تولید می‌کنند که حسی مانند حضور در یک انیمۀ تعاملی را به مخاطب منتقل می‌کنند.
بازی The King of Fighters XV به جای به کار گرفتن تغییرات اساسی بر رفع نواقص قسمت قبلی متمرکز بوده و حتی انیمیشن‌های شخصیت‌ها دقیقاً همان چیزی است که در قسمت قبل دیدیم اما این مسئله نه تنها اثری منفی روی کار نگذاشته بلکه باعث شده تا اثری جذاب و با کمترین ایراد ممکن در اختیار مخاطب قرار گرفته باشد.
نظرات