بررسی و اولین تجربه‌ی بازی Wolfenstein II: The New Colossus

بررسی و اولین تجربه‌ی بازی Wolfenstein II: The New Colossus

باز هم پاییز و باز هم عرضه ی بازی‌های بزرگ و باز هم گرونی و باز هم ... خدا خیر بده گروه Codex رو که به فکر جیب اون گیمرای با شخصیتی هستن که قبل از صرف هزینه برای خرید بازی ترجیح می‌دن یکی دوساعت اون رو تست کنن! ( یعنی ما کرک رو تایید نمی‌کنیم و توصیه می‌کنیم برای حمایت از سازنده ی بازی اون رو بصورت اورجینال خریداری کنید و باقی چیزایی که در این مورد خودتون بهتر می‌دونید. اما اگر قصدتون تست کردنه، وی‌جی بازار منبع بسیار خوبی برای خرید بازی Wolfenstein II: The New Colossus و عناوین مشابه دیگه برای شماست )

با توجه به پدر آمرزیدگی که بالاتر برای دوستان فرستادم فکر می‌کنم متوجه شدید که اولین تجربه ای که در حال مطالعه‌ی اون هستید با نسخه ی کامپیوتر بازی Wolfenstein II: The New Colossus  بدست آمده و من بعنوان تجربه کننده در زمینه ی این بازی کاملا صفر کیلومتر هستم! هیچکدوم از نسخه‌های قبلی رو بیشتر از نیم ساعت بازی نکردم و اطلاعاتی که از شماره‌های پیشین این سری دارم، از طریق دیدن تریلر‌ها و گیم پلی‌ها و خوندن نقد و بررسی‌ها بدست آوردم. در ادامه هم 20 دقیقه گیم‌پلی خودم از بازی Wolfenstein II: The New Colossus رو  براتون قرار می‌دم تا ببینید و لذتش رو ببرید :)

باید بگم که براساس همون تجربه‌ی محدود و اطلاعاتی که گفتم، اعتراف می‌کنم که Wolfenstein II: The New Colossus از نظر گیم پلی و سبک بازی و کنترل تفاوت چندانی با نسخه های قبلی نداره. سبک بازی همون بزن بکش بترکون برو جلوییه که از قبل با اون آشنایی دارید و با یک مقدار تغییر و کمی هم تخیل می‌شه اون رو همون سبک استاندارد بازی های شوتر اول شخص دونست که کمی فانتزی خشن بهش اضافه شده. شاید ارتباطی نداشته باشه اما وقتی Wolfenstein II: The New Colossus رو تجربه می‌کردم، اتمسفر و فضا به شکلی بود که انگار نسخه‌ی جدیدی از بخش زامبی Call of Duty رو بازی می‌کنم. هیچ استدلالی برای این طرز فکرم ندارم. فقط فضا این حس رو به من القا می‌کرد. شاید دلیلش این بود که در هر دو مورد نازی‌ها طرف مقابل بودن! بهرحال شروع بازی دقیقا همونطوری بود که گیم‌پلیش در زمان E3 2017 نمایش داده شد و اگر اون موقع موفق به دیدنش نشدید، می‌تونید گیم‌پلی یک بازیکن توانمند رو که خود من باشم! در ادامه تماشا کنید. قبل از شروع بازی، مقدمه‌ی نسبتا طولانی از نسخه ی قبلی یعنی Wolfenstein: The New Order براتون به نمایش در میآد که اتفاقات مهم اون شماره رو به شما یادآوری می‌کنه. اینکه چطور تا یک قدمی مرگ رفتید و دوباره به زندگی برگشتید، اینکه ازدواج کردین و بزودی قراره پدر بشید و رفقاتون چقدر براتون زحمت کشیدن. یک مقدمه‌ی متفاوت رو هم زمانی که هنوز بی‌هوش هستید تماشا می‌کنید. کودکیتون رو می‌بینید و پدر خشن و مادر زجر کشیده و اینکه پدرتون آدم نژادپرستی بوده و به انجام کارهای خیلی بدی که اگر ترغیب به خرید بازی شدین خواهید دید، وادارتون می‌کرده. درمانتون نزدیک به 5 ماه طول کشیده و بخاطر اینکه در این مدت روی تخت بودید، بدنتون تحلیل رفته و حتی نمی‌تونید روی پاهاتون بایستید. اینجاست که به هوش آمدنتون مصادف می‌شه با حمله‌ی نازی ها به کشتی، زیر دریایی یا همون چیزی که شما داخلش تحت درمان بودین. نتیجه اینکه با کلی اثر زخم و بخیه روی تنتون و پاهایی که توان تحمل وزنتون رو ندارن، نشسته روی یک صندلی چرخ‌دار با تفنگی که از یکی از رفقاتون قبل از کشته شدن بدست نازی‌ها گرفتید، برای پیدا کردن همسرتون که نمی‌دونم اسمش چیه به قلب نازی‌ها می‌زنید. داستانی که بخوبی می‌شه نسخه‌ی جدیدی از رامبو رو اگر استالونه بدنش جواب بده بر اساس اون ساخت!!

اکشن بازی به همون خوبی نسخه‌های قبلی تکرار شده. فرم ریت بازی روی 60 برای من فیکس شده بود و گرافیک هم با وجودی که در نسخه ی قبلی هم خیلی خوب بود، در بعضی موارد بهتر شده. جزئیات به خوبی رعایت شده، طراحی محیط عالیه و گان‌پلی هم با همون سرعتی که طرفدارای وولفناشتاین از اون انتظار دارن جریان داره. زمان The Surge تجربه ی شروع بازی با صندلی چرخ‌دار رو داشتم و در قالب مقایسه باید بگم که با وجود ذات تخیلی بازی Wolfenstein II: The New Colossus حس محدود بودن روی صندلی و ناتوانی جسمی در این بازی خیلی بهتر از The Surge به گیمر القا می‌شه. الان که در رابطه با اون بازی صحبت کردم، می‌تونم شباهت‌های دیگه‌ای رو هم بین این دو بازی ببینم که مهمترین اونها تکنولوژی هست که قهرمان هر دو بازی رو با وجود داشتن یک ناتوانی خاص به سوپر قهرمان تبدیل می‌کنه. تکنولوژی که بواسطه‌ی یک زره یا آرمور ویژه بدست می‍آد و به کمک اون قهرمان داستان به همون کابوسی برای نازی‌ها تبدیل می‌شه که قبلا بوده.

با جلو رفتن داستان بازی، ضد قهرمان بازی رو ملاقات می‌کنید که یک ژنرال زن نازی‌هاست و رفتاری بسیار خشن حتی با دختر خودش داره. در یک میان پرده که دیدنش رو اصلا به افرادی که ذات آرامی دارن و از خشونت متنفر هستن پیشنهاد نمیکنم، دختر ژنرال نازی‌ها از خودش رشادت بخرج می‌ده و جون شما و یکی از رفقاتون رو نجات می‌ده و برعلیه مادرش شورش‌ می‌کنه. همینجاست که زره قدرتمندی که در موردش صحبت کردم رو بدست می‍آرید و ادامه ‌ی بازی که بهتره خودتون تجربه کنید.

در آخر باید بگم که Wolfenstein II: The New Colossus از اون دست بازی‌هاییه که خشونت بسیار بالائی داره و هیچ ابایی از نمایش این خشونت بی‌پرده به مخاطب نداره. حجمی از خون و بی‌رحمی که اصلا تجربه‌ی اون به کودکان و نوجوانان توصیه نمی‌شه. بنظر من، Wolfenstein II: The New Colossus برای قشر بزرگسال ساخته شده. قشری که نسبت به این مقوله مقاوم‌تر هستند و از اون تاثیر چندانی دریافت نمی‌کنن. این نوید رو به شما می‌دم که بزودی با نقد و بررسی Wolfenstein II: The New Colossus در بازی‌مگ این عنوان رو کامل تحلیل می‌کنیم پس همراه ما باشید.