نویسنده: نریمان عبدی دوشنبه، 23 بهمن 1396
ساعت 19:33

موسیقی خاطرات | نقد و بررسی انیمیشن COCO مطلب ویژه

4.75 از 5

یادداشتی بر انیمیشن COCO

دنیای انیمیشن‌ها سال‌ها است که والاترین مفاهیم انسانی را به ساده‌ترین و زیباترین شکل به تصویر کشیده؛ عشق، انسانیت و زندگی در این آثار به ظاهر کودکانه بیش از هر تولید سینمایی دیگری به چشم می‌آید. آخرین ساخته «لی آنکریچ» (Lee Unkrich) نیز مثل دیگر آثار فاخر این هنرمند، اثری ستودنی و مملو از مفاهیم انسانی است. او که آثاری مانند «دایناسور خوب»، «کمپانی هیولاها» و «داستان اسباب‌بازی‌» را در کارنامه خود دارد، این بار نیز با هنرمندی تمام اثری ساخته است تا به همه انسان‌ها یادآور شود، همدیگر را دوست داشته و عجولانه قضاوت نکنند، هیچ‌گاه مردگان خود را با دست فراموشی نسپارند و بدانند که هیچ چیزی در زندگی آن‌ها مهم‌تر از خانواده نیست.

یک قصه دوست‌داشتنی

«میگِل» (Miguel) کوچک‌ترین عضو خانواده‌ای مکزیکی است که سال‌هاست به خاطر اشتباه جدشان موسیقی را تحریم کرده‌ و شغل دوزندگی کفش را برگزیده‌اند؛ اما میگل عاشق موسیقی است و استعداد شگرفی در نواختن گیتار دارد. او که آرزوی نوازندگی و موسیقی در سر دارد، در جدال با خانواده‌اش برای شرکت در یک مسابقه استعدادیابی به ناگاه وارد دنیای مردگان شده و آنجاست که تمام زندگی خود، خانواده‌اش و مادر مادربزرگش که «کوکو» (COCO) نام دارد را متحول می‌کند.
تمام پی‌رنگ داستان فیلم همین چند خطی است که خواندید! با این حال آن‌قدر خوب پرداخت شده و دارای فراز و فرودهای جذابی است که تا آخرین ثانیه‌های فیلم شما را با خود همراه کرده و اشک از چشمانتان سرازیر می‌کند. داستان انیمیشن COCO به زیبایی هرچه تمام‌تر روایت می‌شود؛ آن‌قدر خوب و شیوا است که پس از اتمام فیلم اصلاً گذر زمان را احساس نخواهید کرد. این انیمیشن با داستان‌گویی بی‌نظیر، مجموعه‌ای از مفاهیمی را که شاید کم‌کم در حال فراموشی است در قالب قصه‌ای بازگو کرده و به مخاطب بزرگ‌سال خود یادآور می‌شود آن‌ها را از یاد نبرده و به مخاطب خردسال خود این مفاهیم را در زیباترین فرم ممکن آموزش می‌دهد. این موضوع که باید برای هر انسانی خانواده او در بالاترین اولویت باشد مطلبی است که بارها و بارها افراد مختلف به کودکان و بزرگ‌سالان گوشزد کرده‌اند؛ اما عملکرد COCO در انتقال این مهم بسیار ستودنی و تأثیرگذار است. انیمیشن به زیباترین فرم روایی این چنین موضوع مهم و البته ساده‌ای را آموزش می‌دهد.
از کنار انتقال مفاهیم که بگذریم، داستان COCO در شخصیت‌پردازی نیز به بهترین شکل ممکن ظاهر می‌شود. هرکدام از کاراکترهای فیلم در پیشبرد داستان و ایجاد فضاهای دراماتیک مختلف نقش دارند. هیچ کاراکتری را پیدا نخواهید کرد که بدون حضور او، بخشی از فضاسازی و روایت فیلم دچار مشکل نشود. در دوره‌ای که اغلب آثار سینمایی از شخصیت‌پردازی نامناسب رنج می‌برند، این توجه نویسنده و کارگردان انیمیشن به پرداخت شخصیت‌های داستان بسیار ستودنی و قابل تقدیر است.

COCO 3میگل و سگی خیابانی خوش قلب!

رنگ یک روز پاییزی

داستان COCO در زمان روز مردگان که یک از جشن‌های ملی مکزیک است، روایت می‌شود. جشن روز مردگان به مدت 3 روز و از تاریخ 31 اکتبر شروع می‌شود، درست زمانی که هوا بسیار پاییزی است. رنگ‌ها در فصل پاییز زیبا و چشم‌نواز بوده و مردمان مکزیک نیز خود مردمانی با لباس‌های رنگارنگ و زیبا هستند. انیمیشن COCO تمام این‌ها را در کنار هم قرار داده و بوم‌های نقاشی رنگارنگی خلق کرده است که مملو از برگ‌های پاییزی نارنجی و روح‌نواز است.
طراحی انیمیشن و رنگ‌بندی مناظر در انیمیشن COCO بی‌نظیر است و روح و روان بیننده را نوازش می‌دهد. طراحی لباس‌ها، چهره‌ها، لوکیشن‌ها و دانه‌دانه برگ‌هایی که برای خیرمقدم به مردگان گسترده شده‌اند آن‌قدر زیباست که شاید محو تماشای فضای انیمیشن شده و از داستان فیلم غافل شوید. در بسیاری از صحنه‌های فیلم شما آن‌قدر رنگ‌های چشم‌نواز خواهید دید که چشمانتان مست شده و ناخودآگاه وارد دنیای مردگان خواهید شد.
هرچند صحبت در مورد کیفیت انیمیشن‌های تولیدی «پیکسار» (PIXAR) اطاله مطلب است، با این وجود طراحی شخصیت‌های انیمشین نیز مانند دیگر آثار تولیدی پیکسار و آنکریچ، در بالاترین استاندارد انیمیشن‌سازی قرار دارد. طراحی انیمیشن‌ها آن‌قدر روان و عالی اجرا شده است که با دیدن واکنش صورت شخصیت‌ها ممکن است خیال کنید که این‌ها نه کاراکتر کارتونی بلکه شخصیت‌های واقعی هستند.

گیتار فلامنکو

انیمیشن COCO درباره جادوی موسیقی است. جادویی که می‌تواند تمام خاطرات از دست رفته یک انسان را به او بازگرداند. در این انیمیشن موسیقی بخشی از روایت داستانی است که بیننده را با خود همراه کرده و در بزنگاه‌های روایی او را وادار به قلیان احساسات می‌کند. به جرئت می‌توان گفت که موسیقی زیبای مکزیکی با نوای گیتار فلامنکو تأثیرگذارترین بخش انیمیشن داستانی COCO است.
سازنده موسیقی این انیمیشن «مایکل جاکینو» است. کسی که برای ساخت موسیقی انیمیشن «UP» برنده جایزه اسکار شده و چندین جایزه «گرمی» را برای انیمیشن‌های مختلف به دست آورد است. او همچنین موسیقی متن بازی‌هایی نظیر Medal of Honor و Call of Duty را ساخته و برای آن‌ها جایزه GDC را دریافت کرده است.
نه تنها موسیقی COCO بسیار شنیدنی و لذت بخش است، بلکه صداگذاری انیمیشن و صداپیشگی شخصیت‌ها نیز مانند دیگر آثار پیکسار شنیدنی و همراه با طنزی دلنشین است. بیشتر صداپیشگان انیمیشن هنرپیشه‌های مکزیکی هستند و از این رو تماشاگر، ارتباط بهتری با شخصیت‌های داستان پیدا می‌کند.

موسیقی خاطرات | نقد و بررسی انیمیشن COCOصحنه‌ای پر از احساسات در حال فراموشی

کلام پایانی

انیمیشن COCO که آخرین ساخته لی آنکریچ است، با موسیقی بی‌نظیر جاکینو و جلوه‌های بصری فوق‌العاده معجونی است که طعم آن هرگز فراموش نخواهد شد. یک اثر فاخر که در عین سادگی نه تنها مفاهیم اصولی و بنیادی زندگی را به کودکان آموزش می‌دهد، بلکه تلنگری است برای بزرگ‌سالان که اگر رفتگان خود را فراموش کرده‌اند، با دادن خیرات آن‌ها را یاد کرده و در جشن مردگان آن‌ها خوشحال نمایند. به کودکان و بزرگ‌ترها یاد می‌دهد همدیگر را دوست بدارند و هیچ چیز را بر خانواده خود ترجیح ندهند. به آن‌ها گوشزد می‌کند که همدیگر را زود قضاوت نکرده و یکدیگر را ببخشند.
فیلم COCO یک انیمیشن عالی در بالاترین حد کیفی ممکن است که داستانی زیبا را روایت می‌کند. دیدن این اثر فاخر سینمایی را از دست ندهید و مطمئن باشد که بعد از یک بار دیدن COCO باز هم به سراغ آن و موسیقی‌های زیبایش خواهید رفت.

برچسب‌ها
  • Registered
    آفلاین
    عضویت: اسفند 1394
    نظرها: 45
    تشکر: 15
    تشکرشده: 73
    کنسول‌های بازی:

    کوکو به شکل کاملا مشهودی مخاطب بزرگسال رو هدف قرار داده. برخلاف رنگبندی رنگارنگ و متنوعی که به اون اشاره کردید، بجز سگ ولگردی که یک مقدار فضا رو تلطیف می کنه، تمام نمادهایی که در این سینمایی بکار گرفته شدن نمادهایی هستن که مخاطب کم سن و سال خیلی کمتر اونها رو میفهمه . اسم کمپانی پیکسار برای دیدن یک انیمیشن در سطح فوق العاده کافیه اما داستان این انیمشین، ماجرایی که به اون پرداخته و نتیجه ای که از این ماجرا گرفته علاوه بر اینکه به مخاطب بزرگسال موضوع توجه به خانواده رو گوشزد می کنه ، تنها با رنگ و لعابی که به ساختار فیلم داده برای جذب مخاطب کم سن و سالتر در حال تلاشه . کوکو انیمیشنی نیست که بعد از دیدن اون خوشحال باشید . ممکنه طرز فکر مثبتی پیدا کرده باشید اما قطعا از خستگی یک روز پر مشغل ی کاری، بعد از تماشای این انیمیشن خلاص نخواهید شد. انیمیشنی نیست که دوست داشته باشید همراه با دختر 4 سالتون اون رو تماشا کنید. از طرفی موسیقی گیتاری که در فیلم نواخته میشه، یک موسیقی همگانی و مخاطب پسند نیست و ماجرایی که قهرمان داستان بواسطه ی اون به دنیای مردگان سفر می کنه، با آموزه‌هایی که ما از دین اسلام داریم تفاوت هایی داره. عالم برزخی که در قالب دنیای مردگان به اون اشاره می شه، دنیایی پر از اشکاله که هنوز یک دغل باز می تونه در اون قهرمان مردمی باشه و برای خودش قصر و ارج و قربی داشته باشه. بنظرم کوکو فقط یک زنگ تفریحه که شاید برای ساکنان آمریکای لاتین و مکزیک جنبه ی معنوی داشته باشه اما برای سایر اقوام با ایدئولوژی های متفاوت فقط یک تصویر رنگارنگ از کاراکترهای انیمیشن بحساب میاد که قصد دارن فرهنگی رو مرمر کنن. نباید بیشتر از این به کوکو بها داد.

    ‏مهمان و ‏مهمان از این نوشته تشکر کرده‌اند.
  • Registered
    آفلاین
    عضویت: شهریور 1396
    نظرها: 64
    تشکر: 21
    تشکرشده: 29
    کنسول‌های بازی:
    در پاسخ به: Nothing Else Matters
    کوکو به شکل کاملا مشهودی مخاطب بزرگسال رو هدف قرار داده. برخلاف رنگبندی رنگارنگ و متنوعی که به اون اشاره کردید، بجز سگ ولگردی که یک مقدار فضا رو تلطیف می کنه، تمام نمادهایی که در این سینمایی بکار گرفته شدن نمادهایی هستن که مخاطب کم سن و سال خیلی کمتر اونها رو میفهمه . اسم کمپانی پیکسار برای دیدن یک انیمیشن در سطح فوق العاده کافیه اما داستان این انیمشین، ماجرایی که به اون پرداخته و نتیجه ای که از این ماجرا گرفته علاوه بر اینکه به مخاطب بزرگسال موضوع توجه به خانواده رو گوشزد می کنه ، تنها با رنگ و لعابی که به ساختار فیلم داده برای جذب مخاطب کم سن و سالتر در حال تلاشه . کوکو انیمیشنی نیست که بعد از دیدن اون خوشحال باشید . ممکنه طرز فکر مثبتی پیدا کرده باشید اما قطعا از خستگی یک روز پر مشغل ی کاری، بعد از تماشای این انیمیشن خلاص نخواهید شد. انیمیشنی نیست که دوست داشته باشید همراه با دختر 4 سالتون اون رو تماشا کنید. از طرفی موسیقی گیتاری که در فیلم نواخته میشه، یک موسیقی همگانی و مخاطب پسند نیست و ماجرایی که قهرمان داستان بواسطه ی اون به دنیای مردگان سفر می کنه، با آموزه‌هایی که ما از دین اسلام داریم تفاوت هایی داره. عالم برزخی که در قالب دنیای مردگان به اون اشاره می شه، دنیایی پر از اشکاله که هنوز یک دغل باز می تونه در اون قهرمان مردمی باشه و برای خودش قصر و ارج و قربی داشته باشه. بنظرم کوکو فقط یک زنگ تفریحه که شاید برای ساکنان آمریکای لاتین و مکزیک جنبه ی معنوی داشته باشه اما برای سایر اقوام با ایدئولوژی های متفاوت فقط یک تصویر رنگارنگ از کاراکترهای انیمیشن بحساب میاد که قصد دارن فرهنگی رو مرمر کنن. نباید بیشتر از این به کوکو بها داد.

    بر خلاف نظر شما همانطور هم که در متن گفتم این انیمیشن نکات آموزشی بسیاری برای بزرگسالان و کودکان داره و مفاهیم انسانی والایی رو فارغ از دین و نژاد و قومیت آموزش میده. این مفاهیم با رنگهای شاد و جذاب در حافظه کودک حک شده و او ناخودآگاه در سالیان بعد شاید از آن ها استفاده مفیدی بکنید.

    ‏مهمان و ‏SirGhas از این نوشته تشکر کرده‌اند.
  • Super Admin
    آفلاین
    عضویت: ارديبهشت 1391
    نظرها: 2207
    تشکر: 1015
    تشکرشده: 1195
    پروفایل psn: Sir-Ghas
    رتبه لیدربرد psn: 112
    کنسول‌های بازی:

    خیلی عالی بود نریمان عزیز . خسته نباشی :vic:

    ‏Democracy از این نوشته تشکر کرده است.
  • Registered
    آفلاین
    عضویت: شهریور 1396
    نظرها: 64
    تشکر: 21
    تشکرشده: 29
    کنسول‌های بازی:
    در پاسخ به: SirGhas
    خیلی عالی بود نریمان عزیز . خسته نباشی :vic:

    اگه ندیدین حتما تماشا کنید :in-lo:

    ‏SirGhas از این نوشته تشکر کرده است.
لطفا برای ثبت نظر خود وارد شوید و یا ثبت نام کنید.