بعد از نبردهای خونباری که Eivor در داستان اصلی Assassin’s Creed Valhalla در آن‌ها مشارکت کرد و اولین محتوای داستانی اضافی ماجراجویی کاملاً متفاوتی را در ایرلند برای او به ارمغان آورد، دومین محتوای داستانی قابل دانلود که The Siege of Paris نام دارد و تا به این لحظه قرار است آخرین آپدیت داستانی این عنوان باشد، همانطور که از نام حدس می‌زنید «ایوُر» را به فرانسه می‌کشاند تا این مبارز بی‌بدیل در شرایطی قرار بگیرد که بیش از زور بازو، نیازمند استفاده ازسخنوری برای دست‌یابی به نتیجۀ مطلوب باشد.
این بار به جای دریافت نامه، افرادی که از ایوُر درخواست کمک دارند به صورت حضوری پا به محل زندگی او گذاشته و خواستۀ خود را مطرح می‌کنند. Toka، یکی از وایکینگ‌های ساکن فرانسه، که به نمایندگی از قبیلۀ خود به بریتانیا آمده و با وجود برپایی ضیافت‌های پرهزینه برای دیگر قبایل، نتوانسته کسی را با خود همراه کند ولی ایوُر که خطر یک فرانسۀ متحد را بیشتر از ساکسون‌های پراکندۀ انگلستان می‌بیند، با «توکا» همراه می‌شود و خودش را به سرزمین‌های اطراف پاریس می‌رساند تا در خلال همکاری با وایکینگ‌های مقیم کشور جدید، امنیت قبیلۀ خود را هم تأمین کند.
ساختار داستانی The Siege of Paris تا حدودی حوادثی که برای «اتزیو»، یکی از قهرمانان اولیۀ این فرنچایز، پیش آمدند را در ذهن تداعی می‌کند. این بار هم مثل ماجراهای اتزیو، شاهد قرار و مدارهای پشت پرده، بازی‌های سیاسی خطرناک و رهبران غیرقابل اعتماد هستیم و برای ایُور که معمولاً اهداف خود را با کاشتن تبر در فرق سر دشمنان پیش می‌برده، هنرنمایی در چنین صحنه‌ای اصلاً ساده نیست و متأسفانه تیم سازنده روی تضاد ویژگی‌های فردی قهرمان داستان با شرایط روایی مانور خاصی نمی‌دهند و ایوُر اینجا بدون هیچ مشکلی در نقش یک مبارزِ مذاکره‌گر ظاهر می‌شود!
شخصیت‌های جدید، پرداخت نسبتاً خوبی دارند و اهداف تمامی شخصیت‌ها به همراه علت تصمیم‌هایی که در بزنگاه‌های اصلی می‌گیرند در یک مسیر منطقی روایی حرکت می‌کند اما برای هیچ کدام از آن‌ها نمی‌توان لقب به یادماندنی را به کار برد. شاید اگر مدت زمان داستان کمی بیشتر بود و بخش‌های اصلی نقشه هر کدام به یکی از شخصیت‌هایی که اهداف نهایی مراحل هستند اختصاص می‌یافت که به نوعی باید ذره ذره در هر بخش نفوذ می‌کردیم تا به رویارویی پایانی با آن‌ها برسیم، فرصت بیشتری ایجاد می‌شد تا به واسطۀ آشنایی کامل با آن‌ها بتوانیم حس همذات‌پنداری یا نفرت یا ... مناسب با هر کدام از آن‌ها را در وجود خود ایجاد کنیم.
در dlc قبلی، نوعی سیستم مدیریت تجاری به بازی اضافه شده بود و در The Siege of Paris هم رهبری یک گروه شورشی به عنوان ساختار اضافی گیم‌پلی در اختیار ایوُر قرار می‌گیرد که متأسفانه از مأموریت‌های ساده و تکراری تشکیل شده که از نظر سیستمی هم پیچیدگی خاصی ندارد و فقط به واسطۀ امتیازهای حاصل از این مراحل می‌توانید تعداد، توانایی و ابزار نیروی مقاومت خود را تغییر دهید که بهبود این موارد باعث می‌شود در حین انجام مأموریت‌ها دردسر کمتری داشته باشید. همچنین تعدادی زره و وسایل هم می‌توانید با استفاده از همان امتیازات به دست از اعضای این گروه شورشی خریداری کنید. داس دسته بلند یا همان Scythe، سلاح مرگبار جدیدی است که به لیست اسلحه‌های شما اضافه می‌شود و که از نظرقدرت و توانایی کشتار، هیولایی بی‌رقیب است. دشمنان جدید هم، موش‌های فاضلاب و شوالیه‌های سواره هستند که گروه اول به شکل غیرمنتظره‌ای خطرناکتر شوالیه‌های آموزش دیده هستند و این موش‌های نفرت‌انگیز با کوچکترین غفلتی از جانب بازیکن، با سرعتی باور نکردنی ایوُر را می‌کشند و تنها راه مقابله هم فقط پس زدن آن‌ها به سمت لانه‌هایشان است.
مشکل بزرگ گیم‌پلی The Siege of Paris، رضایت‌بخش از آب در نیامدن حادثه‌ای است که این ماجراجویی جدید بر اساس آن نام‌گزاری شده است. در هنگام مبارزه‌ای که به قصد فتح پاریس در آن مشارکت می‌کنید، بیشتر از آن که مشغول حضور در یک نبرد حماسی باشید، باید دنبال شخصیت‌های از پیش تعیین شده راه بیفتید و کارهای حاشیه‌ای نبرد را انجام دهید و در یک قسمت در حالی که کل شهر دور و بر شما در حال سوختن در آتش است، باید وارد یک عمارت شوید و دنبال کلید اتاق خواب بگردید! نبردهای فتح قلعه که بخش مهمی از بازی اصلی بودند، به مراتب از طراحی بهتری نسبت به نبرد پاریس برخوردار بودند و متأسفانه سازندگان حتی از یک دهم پتانسیلی که چنین نبرد بزرگی داشته سود نبردند.
تقریباً به همان اندازه‌ای که از منظر گیم‌پلی شاهد ارائۀ ضعیفتری نسبت به dlc قبلی هستیم، از نظر طراحی بصری هم شاهد استفاده صحیحی از ویژگی‌های ظاهری نیستیم که در هنگام حضور در این محیط جدید، حس قدم زدن در کشوری تازه را منتقل کند. پاریس نسبت به بزگترین شهر بازی اصلی، لندن، بزرگتر است اما از نظر معماری چیزی ندارد که آن را متمایز از بقایای بازمانده از رومیان در انگلیس کند و از نظر پویایی هم نسبت به محیط‌های ماجرای اصلی و محتوای داستانی قبلی، با محیط‌های بی‌روح‌تری طرف هستیم و احساس اینکه تهدید جنگ بر سر اهالی پاریس و مناطق اطراف آن سایه انداخته، به هیچ وجه القا نمی‌شود.
ظرفیت بسیار زیادی برای تبدیل شدن The Siege of Paris به حماسی‌ترین و هیجان انگیزترین بخش از ماجراهای ایوُر وجود داشت ولی متأسفانه نه تنها شاهد محتوای چندان دلچسبی نیستیم بلکه کل ماجراها هم به نقطۀ اوج قابل قبولی منتهی نمی‌شود.
نظرات