در سال‌های اخیر شاهد عرضۀ تعداد زیادی از بازی‌های ویدئویی هستیم که نقش اصلی آن‌ها پرندگان هستند و در کنار عناوینی که در آن‌ها پرندگان مثل یک موجود زندۀ واقعی رفتار می‌کنند، ساخته‌های عجیبی مثل Untitled Goose Game یا Mighty Goose هم منتشر شده‌اند که پرندگان را ساختاری مثل سری هیتمن یا کنترا قرار داده‌اند! در سوی دیگر، بازی‌های مبتنی بر ورزش اسکیت هم که چند سالی بود مثل نسل پنجم و ششم در بازار حضور جدی نداشتند، در یکی دو سال اخیر چه در فضای آثار پرخرج، چه به صورت بازسازی عناوین محبوب قدیمی و چه در فضای آثار مستقل با قرائت ویژه‌ای از این ورزش/سرگرمی، مجدداً جای ویژه‌ای که گذشته در میان خیل عظیمی از مخاطبان داشتند را پس گرفته‌اند. بازی SkateBIRD تلفیقی از هر دوی این ایده‌هاست که در ماه‌های اخیر با ظاهر بامزۀ خود و عرضۀ یک نسخۀ دمو، اسم و رسمی برای خود به پا کرده است.
بازی SkateBIRD دقیقاً همان چیزی است که از نامش برداشت می‌شود: اسکیت‌سواری با کنترل پرندگان. در مورد پرندگان باید این تبصره را در نظر داشته باشید که از پرندگان کوچکی مثل فنچ، نژادهای کوچک‌تر طوطی، جوجه کبوتر و ... استفاده شده که این مسئله باعث شده این عنوان تا حدودی یادآور ویدئوهای پرطرفدار شیرین‌کاری با اسکیت‌های انگشتی باشد. پنج محیط اصلی که نقش مراحل را ایفا می‌کنند هم با به کارگیری وسایل عادی در زندگی روزمرۀ انسانها مثل جعبۀ بسته بندی وسایل یا لیوان‌های یک بار مصرف و ... طراحی شده‌اند که این حس را القا می‌کنند که انگار این وسایل توسط همین پرندگانِ اسکیت باز تبدیل به چیزی مشابه یک پیست واقعی اسکیت شده‌اند.
در هر مرحله، پرندگان دیگری وجود دارند که مأموریت‌های خاصی به پرندۀ تحت کنترل شما می‌دهند و باید در مدت زمانی مشخص به انجام تعدادی حرکت نمایشی و جمع‌آوری آیتم‌های خاصی بپردازید. از نظر ساختار اسکیت‌سواری، تفاوت خاصی بین این عنوان با دیگر بازی‌های ویدئویی این ورزشی ندارد و تمامی حرکاتی که در یک بازی اسکیت به طور معمول انجام می‌دهید، اینجا هم در دسترس قرار دارند و به رسم دیگر ساخته‌های مشابه، بر اساس تبحری که در اجرای حرکات به خرج می‌دهید امتیاز دریافت می‌کنید.
مشکل بزرگی که سر راه بیشتر لذت بردن از SkateBIRD وجود دارد، سیستم کنترل نه چندان دلچسب آن و علل الخصوص دوربین سکته‌ای آن است که نه قابل کنترل کامل توسط بازیکن است که بتواند آن را در زاویۀ متناسب با حرکت نمایشی مد نظر خود قرار دهد و نه خودش به طور اتوماتیک پرندۀ اسکیت سوار را در پیچ و انحناهای مسیر به درستی دنبال میکند که در انجام حرکات به مشکل برنخوریم، بلکه در هنگام انجام حرکات تا یک اختلاف زاویۀ تقریباً 30 درجه‌ای به چپ یا راست جا به جا می‌شود ولی ناگهان مجدداً به پشت سر شخصیت تحت کنترل برمی‌گردد که این ساختار به دفعات باعث می‌شود برنامه‌ای که برای انجام حرکت نمایشی مدنظرتان در ذهن پرورانده بودید را به طور کامل فراموش کنید. این مسئله زمانی بغرنج‌تر می‌شود که در کناره‌ها یا لبۀ پشتی یک رَمپ زمین خورده باشید و تلاش کنید تا به مسیر اصلی مرحله برگردید که جا به جایی‌های نامناسب دوربین همراه با خشکی کنترل در زمان‌هایی که سرعت کافی را ندارید، کاری که به ظاهر ساده‌تر از آن وجود ندارد را تبدیل به هفت خوان رستم میکند، البته باید گفت که سازندگان یک سیستم ذخیرۀ موقعیت مکانی در کار تعبیه کرده‌اند که در ابتدا ممکن است برایتان این پرسش ایجاد شود که چنین سیستمی چه کاربردی می‌تواند داشته باشد ولی بعد از یکی دو بار سر و کله زدن با شرایطی که توصیف کردم، علت اصلی حضور چنین سیستمی را در می‌یابید.
در طراحی ظاهری SkateBIRD بیشتر از آن که به پرجزئیات بودن پرنده‌ها و محیط توجه شده باشد، روی بامزه بودن این موارد تمرکز شده و این مسئله از همان منوی شخصی‌سازی پرندۀ تحت کنترلتان کاملاً مشخص است. با وجود اینکه شخصاً گرافیک را کم اهمیت‌ترین بخش بازی‌های ویدئویی می‌دانم اما ظاهر کلی این عنوان، با وجود در نظر گرفتن بامزگی به عنوان هدف اصلی، به هیچ وجه رضایت‌بخش نیست. در مورد انتخاب قطعات موسیقی و استفاده از جلوه‌های صوتی هم چندان نمی‌توان عملکرد سازندگان را قابل قبول دانست و به طور کلی از نظر عملکرد در بخش‌های سمعی و بصری، نمی‌توان نمرۀ قبولی به کار داد.
در مجموع SkateBIRD از آن دسته عناوینی است که در حد یک دموی یکی دو ساعته مجانی یا به صورت یک محصول به شدت ارزان قیمت گزینۀ مناسبی است و برخلاف سر و صدای بسیاری که در رسانه‌های غربی در هنگام معرفی آن به پا شد، به جز یک بامزگی اولیه، چیز زیادی برای ارائه ندارد و فراتر از یک اسکیت سواری معمولی نیست.
نظرات