سال نینجا کمکم به انتهای خودش داره میرسه؛ سالی که با رونمایی از نینجا گایدن 4 و انتشار بازی Ninja Gaiden 2 Black شروع شد و Assassin's Creed Shadows، Ninja Gaiden Ragebound، Shinobi: Art of Vengeance و Ghost of Yotei رو در خود دید. این سال دوستداشتنی برای طرفداران نینجاها با انتشار نینجا گایدن ۴ به پایان میرسه؛ عنوانی که خودش شروعکنندهی تمام این ماجرا بود و کمتر از دو هفته تا انتشار این بازی فاصله داریم پس بد نیست با نگاهی به تمام ویدیوها و اخبار رسمی منتشرشده از این بازی، ببینیم ارزش تجربه رو داره یا نه.
یاکومو، شخصیت جدید سری
بازی جدید، شخصیت جدید
بعد از ۱۳ سال دوری، استودیو تیم نینجا با همکاری استودیو Platinum Games که در کارنامهی خودش بازیهای اکشن بزرگی از جمله Bayonetta، Metal Gear Rising و Nier Automata رو داره، بازگشتن تا چهارمین شماره از سری نینجا گایدن، یکی از سردمداران عناوین اکشن هکانداسلش، رو به طرفداران تقدیم کنن.
خبری که در کنار شادی، نگرانیهای زیادی رو هم برای طرفداراش همراه داره و اولین نگرانیش هم معرفی شخصیت اصلی جدیدی به این سریست. یاکومو، نینجایی جوان و نابغه، با وجود تجربهی کم، جزو یکی از ردهبالاترین نینجاهای قبیلهی Raven هست و ما قراره ماجرای رسیدن این نینجای جوان به درجهی استادی (Master Ninja) رو تجربه کنیم؛ ماجرایی که درگیره با انتقام، فریب، دسیسه و مأموریت نیمهتمام قهرمان قدیمی این سری، ریو هایابوسا.
ریو هایابوسا، قهرمان دیرینه سری
ریو در مأموریتی ناتمام نتونست اژدهای سیاه، موجودی که یکی از عوامل اصلی داستان نینجا گایدن ۱ و نسخهی "شمشیر اژدها" بود، رو بهکلی نابود کنه و فقط موفق به اسیر کردنش شد. اما لاشهی این موجود شیطانی همچنان بر توکیو سایه افکنده و شهر دچار باران بیپایانی شده که مانند دروازهای برای ورود موجودات شیطانی به دنیا عمل میکنه. حالا یاکومو وظیفه داره تا کار ناتمام ریو رو ـ به خیال خودش ـ تموم کنه، ولی قطعاً قضایا پیچیدهتر از اونیه که به نظر میاد و این نینجای جوان خودش رو در مقابل قویترین نینجای دنیا میبینه و ارتشی قدرتمند که همگی سعی دارن مانعش بشن؛ چراکه قصد داره قبل از کشتن اژدها، مهر اسارتش رو بشکنه و آزادش کنه تا باهاش بجنگه؛ کاری که قویترین نینجاهای دنیا هم از پسش برنیومدن.
هیچوقت انتظار خاصی از داستان سری نینجا گایدن نداشتم. با وجود دنیا و Lore بسیار عمیق و جالب سری، روایت داستانی چندان چنگی به دل نمیزد. گرچه به نظرم هیچوقت بد نبود، ولی جزو نقاط قوت هم نبوده. اما ممکنه با توجه به شروع جالب بازی، ایندفعه شاهد استثنا باشیم و داستانی فراتر از یه ماجراجویی و کشتوکشتار ساده و نجات دنیا داشته باشیم، گرچه من به یه چیزی در حد نسخهی دوم هم راضیم. کافیه فقط مثل همیشه کاتسینهای خفن و جذاب از شخصیتهای اصلی ببینیم.
جلوههای بصری فوقالعاده هنگام کشتن باسها
به قصابی برادران هایابوسا با همکاری رِیوِن خوش آمدید
کسی که نینجا گایدن باز باشه، میدونه که حرف اول و آخر رو فقط و فقط گیمپلی بازیه که میزنه. داستان اصلی سفر معنوی ما بازیکنان از میان دستوپاهای قطعشده و سیل خونهاییه که راه میندازیم بهسوی درجهی Master Ninja و فتح اونه. بقیه چیزا بهونهست و نینجا گایدن ۴ تا به اینجای کار، طبق ویدیوها و نمایشهای مختلف، نشون داده که میخواد گیمپلی این سری رو به سطح جدیدی ببره و مبارزاتی پویاتر و نفسگیرتر از نسخههای قبلی در اختیارمون بذاره.
نکتهای که سری نینجا گایدن رو از تمام دیگر عناوین این سبک مثل Devil May Cry، God of War و... متمایز میکنه، بیرحمی دشمنان بازیه. به قول جناب ایتاگاکی (خالق دو نسخهی ابتدایی):
«در دویل میکرای، دشمنان فقط یه مشت هدفان؛ واسه اینن که شما استایلیش بزنیشون. ولی تو نینجا گایدن، تکتکشون اومدن تا شما رو بکشن.»
به همین دلیله که طراحی دشمنان از شخصیتهای اصلی هم مهمتره، و اگه این اصل بازی رعایت بشه، اونوقته اون بازی لایق نام "نینجا گایدن"ـه. تاکنون طبق نمایشهای مختلف، میشه گفت که این اصل رعایت شده و حتی گسترش هم داده شده.
دشمنان مثل همیشه بهصورت هماهنگشده دورتون میکنن و اجازهی لحظهای غفلت بهتون نمیدن. این سری همیشه شباهت زیادی به عناوین فایتینگ داشته؛ به این صورت که اگه زیاد بخواید دفاع کنید، گِرَب (Grab/Throw) میشید، زیاد یهجا وایسید، چند نفر همزمان با ضربات مختلف بهتون حمله میکنن؛ یکی گاردتونو میشکنه، اونیکی کومبو میزنه و یکی دیگه هم منتظره تا بهمحض تموم شدن کومبو خوردن شما، بگیردتون و یه انتحاری جانانه نصیبتون کنه.
و صد البته از خمپارهزنهای کثیف که همیشه تو نقطهی کور وایمیستن و مارو به رگبار میبندن هم نباید غافل شد!
فضای سایبرپانکی توکیو
طبق نمایشهای بازی، تمام این تاکتیکهای کثیف هنوز هم اجرا میشن و فراتر از اون، قابلیت دفاع روی هوای دشمنانه که برای اولین بار به این سری اضافه شده. رابط کاربری بازی خیلی بهتر از نسخههای قبلی کار شده و راهنماهای مختلفی روی صفحه وجود داره که بهتون هشدار میده از کجا قراره بهتون حمله بشه (که اگه خوشتون نمیاد هم میتونین این راهنماها رو از منوی بازی خاموش کنین). همچنین RPGزنهای ملعون هم قبل از شلیک به سمتتون لیزر میندازن که واسه منِ نوعی همین کافیه.
و از همه مهمتر اینکه دوربین بازی دیگه به اندازهی نسخههای قبلی افتضاح نیست (تو ۳ بد نبودا، ولی خیلی هم خوب نبود). هدف من ترسوندن یا فراری دادن خیلی از شما تازهواردها به این سری نیست، بلکه باید بدونید وقتی دشمنان و هوش مصنوعی بازی در این حد پیشرفتهست، پس قابلیتهای شما خیلی فراتر از اونهاست. چون فراموش نکنید که افراد دیوونهای وجود دارن که این سری رو بدون خوردن حتی یک ضربه تموم میکنن.
اولین قابلیت جدید ۴، توانایی جابجا کردن آنی سلاحهاست؛ تواناییای بسیار ساده که از قدیم در تمام بازیهای همسبک وجود داشته و برای خودم سؤال بود که چرا اینقدر طول کشید تا وارد نینجا گایدن هم بشه. ولی خب، دیر رسیدنش بهتر از هرگز نرسیدنه.
یاکومو در طول بازی ۴ سلاح بهدست میاره که تمام آنها با قابلیت Blood Raven (جلوتر میگم این بلاد ریون چیه) ارتقا یافته و تبدیل به سلاحی جدید میشن. پس درواقع ما با ۸ سلاح طرف هستیم (البته سلاح چهارم به نام Assassin’s Tool خودش مجموعهای از ۴ سلاحه، پس چیزی نزدیک به ۱۰ سلاح داریم) که با فشار یک دکمه، بهسرعت میشه بینشون جابجا شد و کومبوهای فوقالعاده متنوعی رو باهاشون خلق کرد.
سلاح جدید در حالت Blood raven
حالا که صحبت از Blood Raven (به اختصار BR) شد، بگم که مهمترین قابلیت بازیه که با نواری در پایین صفحه نشون داده میشه. شما در لحظه، با نگه داشتن دکمهای، میتونید سلاح خودتون رو به حالت بلاد ریون ببرید که سوای ظاهر متفاوتی که به هر سلاح میده، قدرت فوقالعاده زیادی داره. کاربرد اصلیش هم شکستن دفاع دشمنانه و یکی از شاخصههای اصلی بازی، مدیریت همین نوار بلاد ریونه تا در لحظات حساس به مشکل نخورید.
اگه یادتون باشه گفتم که در این سری، دشمنان حتی روی هوا هم ممکنه ضرباتتون رو دفاع کنن و برعکس قدیم، دیگه کومبو زدن روی هوا کار سادهای نیست و همیشه به مرگشون ختم نمیشه. اما اینجاست که یکی از قابلیتهای اصلی BR نمایان میشه:
بهمحض اینکه ببینید ضربهتون دفاع میشه، بلافاصله میتونید به حالت BR برید و دفاع دشمن رو بشکنید و کومبو رو ادامه بدید. گرچه باید این رو هم در نظر داشته باشید که باز هم برعکس دیگر عناوین همسبک، اینجا دشمنان صبر نمیکنن نگاتون کنن تا واسه خودتون کومبو ویدیو درست کنین؛ بلکه همهشون با هرچی که دارن ـ اعم از خمپاره و مسلسل و پرش و ضربات هوایی ـ وسط کومبو زدن شما از خجالتتون درمیان. پس به نفعتونه اگه محیط هنوز خیلی شلوغه، زیاد روی هوا کومبو نزنید و سریع تمومش کنید.
جدا از BR، بهطور کلی دست بازیکن خیلی بیشتر از قبل باز شده و کارهایی از جمله گرفتن و پرتاب کردن دشمنان وسط کومبو روی هوا و اجرای کومبوهای هوایی طولانیتر با ترکیب شوریکن (همون تیر نینجایی) و ضربات عادی به بازیکن داده شده. در این راستا برای اولین بار، بخش تمرینی (Training Mode) نیز در اختیارمون قرار میگیره تا بتونیم شرایط مختلف و کومبوهای متنوع و قابلاجرا رو پیدا کرده و تمرین کنیم.
قابلیتهای جدید البته به همینجا ختم نمیشه؛ در زیر نوار بلاد ریون، یه نوار دایرهای هم داریم که با پُر شدنش، میتونیم Berserker Mode رو فعال کنیم و تکنیکهای Blood Ravenمون رو مرگبارتر از قبل بکنیم.
و فراتر از اون، وقتیه که چندین دشمن رو همزمان در دید داریم و با یک ضربهی BR، به قول خود بازی "حمام خون" (Blood Bath) راه میندازیم و همه رو یهجا قلعوقمع میکنیم.
تکنیک حمام خون - Blood bath
تمام اینها در کنار قابلیتهای قدیمی سری از جمله Ultimate Technique و Obliteration هست که باهاش دشمنانِ قطععضوشده رو راهی دیار باقی میکنیم.
اینها فقط بخش تهاجمی سیستم مبارزهی بازیه و در بخش دفاعی نیز ما جاخالی دادن و همچنین Perfect Dodge رو داریم که زمانی رخ میده که در آخرین لحظه قبل از اصابت ضربهی دشمن، جاخالی بدیم.
این تکنیک کمی مانند Witch Time در سری Bayonetta عمل میکنه و یه لحظه صحنه آهسته میشه تا به ما فرصت عکسالعمل بده.
همچنین قابلیت دفاع و Perfect Block یا بهاصطلاح همون Parry هم داریم که مثل Perfect Dodge عمل میکنه، فقط بهجای جاخالی دادن، در لحظهی آخر باید دفاع کنیم. خلاصه که مبارزات بازی بهشدت گستردهست و به هیچ وجه خستهتون نمیکنه.
تنها نکتهی منفیش اینه که ریو فقط یه سلاح داره که همون شمشیر اژدهای معروفشه، ولی مثل یاکومو تمام قابلیتهای Berserker و Blood Raven و Blood Bath رو داره، فقط با اسمهای متفاوت.
با این حال، زیاد جای نگرانی نیست، چون طبق گفتهی سازندگان، ریو و یاکومو هردو پس از انتشار بازی، سلاحهای جدید بهعنوان DLC دریافت خواهند کرد که دارندگان نسخهی Deluxe میتونن ازشون لذت ببرن.
درسته که من شخصاً اصلاً طرفدار این مدل کارها نیستم، ولی دیگه دنیای گیمینگ مدرن همینه و کاریش نمیشه کرد.
بههرحال همینکه پشتیبانی از بازی تا حداقل ۳ تا ۶ ماه بعد از انتشار هم ادامه داره و محتوای داستانی، مراحل و سلاحهای جدید اضافه میشه، خودش جای خوشحالی داره و حالا حالاها با این شماره سرگرم خواهیم شد، مخصوصاً ماهایی که ۱۳ ساله تشنهی نسخهی جدید هستیم و خیلی وقته امیدمون رو از دست داده بودیم.
محتوای DLC بازی شامل مراحل داستانی و سلاح های جدید برای هر دو شخصیت
بخش داستانی که شامل دو شخصیت ریو و یاکومو میشه، حدود ۱۰ تا ۱۵ ساعت (بسته به مهارت بازیکنان و میزان گشتوگذار در طول مراحل) میتونه طول بکشه.
ولی دقیقاً مشخص نیست که چه میزانش مختص یاکومو هست و چقدرشو با ریو بازی میکنیم.
طبق گفتهی سازندگان، بیش از ۵۰٪ بازی با یاکومو هست. اما نگرانی من و بسیاری از طرفداران قدیمی سری اینه که ریو، که همیشه شخصیت اصلی سری بوده، بهخاطر یاکومو بیش از حد کنار زده بشه.
با این حال باید صبر کرد تا انتشار بازی و دید که پلاتینیوم چطور تعادل بین این دو شخصیت رو در داستان و گیمپلی رعایت میکنه.
گرچه در گیمپلی چندان جای نگرانی نداره، چون پس از پایان بازی، بخشی به نام Chapter Challenge باز میشه که مثل نسخهی سوم، میتونیم تمام مراحل بازی رو با هر شخصیتی که دوست داریم بریم؛ پس میشه مراحل یاکومو رو با ریو و بالعکس تجربه کرد.
همچنین Ninja Trialها و بخش جدیدی به نام برزخ (Purgatory) نیز بهصورت نسبتاً مخفی در مراحل مختلف بازی وجود داره که درواقع حکم همون Test of Valor در نسخههای قبلی رو داره.
گرچه امیدوارم اینبار کمی شبیه به Secret Missionهای سری DMC باشن و هر سری چالشهای متنوعی در اختیارمون بذارن، نه فقط فایتهای سنگین و دشوار، گرچه اونم چندان بد نیست.
لاشه اژدهای سیاه و باران بیپایان توکیو
سخت و منصفانه؟
اگه کسی باشید که بهتازگی با این سری آشنا شده و کنجکاوید که تجربهش کنید، اما وقت یا حوصلهی بازیهای بیشازحد سخت رو ندارید، باید بگم که سازندگان به فکر تمام اقشار مختلف گیمرها بودن و سه درجهی سختی متنوع برای سلیقههای مختلف در ابتدا در اختیار بازیکنان قرار میدن.
درجهی Hero Mode که مخصوص کساییه که فقط میخوان از اکشن خونین و جذاب و داستان بازی لذت ببرن.
در این درجه شما میتونید Auto Dodge و Auto Block رو هم فعال کنین تا بهراحتی ضربات مختلف رو دفاع و جاخالی بدین.
این مود برای کسایی که با این سبک آشنایی ندارن هم بسیار خوبه و میتونن آرومآروم با بازی آشنا بشن و هر زمان که احساس راحتی کردن، دفاع و جاخالی خودکار رو خاموش کنن.
یا اگه حس کردن بازی زیادی آسونه، به درجات سختتر برن؛ و یا اگه تو Normal یا Hard بودن و خیلی براشون سخت بود، به درجات آسونتر برن.
اما برای طرفداران قدیمی سری، درجهی Master Ninja وجود داره که برای دستیابی بهش باید حداقل یکبار بازی رو تموم کنن و پس از ورود بهش، دیگه اجازهی آسون کردن بازی رو ندارن.
جوهرهی بازی در این بخش نهفتهست؛ دشمنان قدرتمندی که شاید در اواسط یا اواخر بازی باهاشون مواجه بشین، تو MN از همون اول به جونتون میافتن و روزگارتون رو سیاه میکنن.
این بخش فقط برای کساییه که تمام نکات ریز و درشت بازی رو فهمیدن و از همهچیز برای پیروزی باید استفاده کنن.
هوش مصنوعی دشمنان خیلی بیرحمانهتر و وحشیانهتر از حالتهای عادی قبلیه و قدرتشون هم خیلی بیشتر از قبله و شما با دو، سه تا ضربه بهراحتی میمیرید.
همونطور که از اسم این بخش پیداست، بازی از شما یک گیمپلی استادانه میطلبه.
چیزی که دلم بدجوری براش تنگ شده، تعداد بینهایت بالای دشمنان به سبک نسخهی دوم در X360 بود که هیچوقت به اون شکل دوباره در هیچ نسخهای بعد از اون دیده نشد و امیدوارم تو ۴، حداقل یکیدو جا مبارزات سنگین و همزمان با حداقل ۱۵ نینجای وحشی توی Master Ninja رو داشته باشیم؛ گرچه بعید میدونم اتفاق بیفته.
با اینحال، بیصبرانه منتظرم تا این چند روزم تموم بشه و دستم به نینجا گایدن ۴ برسه، چون با توجه به تمام چیزایی که تا الان ازش دیدم، شک ندارم غوغا میکنه.
عنوان نینجا گایدن ۴ در تاریخ ۲۱ اکتبر (۳۰ مهر) برای پلیاستیشن ۵، اکسباکس سریز S و X و رایانههای شخصی منتشر خواهد شد.
نظرات