بررسی بازی Way of the Hunter

در سال‎های بسیار دور، تنها راه بقا برای انسان مانند دیگر موجودات زنده، شکار و مصرف تمامی بخش‌های قابل استفاده حیوانات اعم از گوشت، پوست و استخوان آن‌ها بود. به مرور و با شروع سبک زندگی یکجانشینی و یادگیری فنونی چون کشاورزی، دامپروری و اهلی سازی، به جز در مواردی ویژه و به منظور محافظت از جمعیت در برابر حملات حیوانات درنده، عملاً نیازی به پیشه شکارچیان وجود نداشته و گسترش شهرنشینی و صنعت عملاً همین نیاز موردی را هم از بین برده است. با این وجود هستند افرادی که کنترل صحیحی روی خوی غیرمتمدنانه خود ندارند و با توجیهاتی نه چندان منطقی، از شکار کردن موجوداتی کاملاً بی آزار با استفاده از سلاح‌های فوق پیشرفته امروزی دفاع می‌کنند. با چنین دیدگاه منفی به شکار، احتمالاً این پیش‌زمینه در ذهن مخاطبان ایجاد شده که فارغ از کیفیت، یک بازی ویدئویی شبیه‌ساز شکار مثل Way of the Hunter حتماً نمره ضعیفی از جانب ما دریافت کند اما اگر چنین اثری بتواند به تعدادی از علاقه‌مندان به شکار کمک کند تا در عالم دیجیتال پاسخگوی خواسته‌های وحشیانه خود باشند، تقریباً همه برنده هستند و حیوانات بی زبان هم می‌توانند به زندگی خود با روندی طبیعی ادامه دهند.

سازندگان برای پیکربندی بهتر ساختار Way of the Hunter، روایت یک داستان ساده را در نظر گرفته‌اند که متمرکز بر مرد جوانی به نام River است که برای کمک به پدربزرگ بیمار خود برای زنده نگه داشتن بیزنس کابین‌های شکار و حفظ روابط حرفه‌ای با افراد مرتبط با این پیشۀ سؤال برانگیز، رهسپار محیط طبیعی بسیار بزرگ مختص شکار می‌شود و در این بین اشاراتی به کودکی او و یادگیری شکار و ... هم می‌شود. چنین داستانی به طور کلی ارزش روایی بالایی ندارد و صرفاً بهانه‌ای است تا تعدادی مأموریت ساختار مدار در کار گنجانده شود تا افراد کمتر آشنا با این سبک بازی‌ها دچار سردرگمی زیادی نشوند، هر چند در این میان سازندگان تعدادی از همان توجیه‌های شکارچیان دنیای واقعی را هم گنجانده‌اند اما وقتی در این بازی شما می‌توانید سر بریده یک حیوان را تاکسیدرمی کرده و بر دیوار کابین خود نصب ‌کنید، ترکیب‌هایی مثل «شکار اخلاقی» بیش از پیش مضحک به نظر می‌رسند.

گیم‌پلی بدون شک نقطه درخشان Way of the Hunter است که در سمت شبیه‌سازتر این قبیل آثار قرار می‌گیرد که این مسئله به این معناست که مخاطب برای لذت بردن از این بازی باید صبر و حوصله بسیار بالایی داشته باشد. بیشتر زمان شما در این عنوان به آرام حرکت کردن، وارسی ردپای حیوانات، توجه به مسیر باد و مواردی از این دست خلاصه می‌شود و گاهی ممکن است مجبور شوید تا حتی 15 دقیقه صبر کنید تا حیواناتی که قصد به قتل رساندن آن‌ها را دارید به کمین‌گاه شما نزدیک شوند و نقطه مناسبی برای شلیک نهایی قرار گیرند.

با این وجود سازندگان تلاش کرده‌اند تا با علامت‌گذاری‌‎های خاص نقشه با علائمی مشابه با عناوین جهان باز امروزی و قرار دادن سیستم Hunter Sense برای پیدا کردن محل‌های معمول تغذیه یا خواب حیوانات، دنبال کردن ردپای آن‌ها و توصیه فاصله مناسب برای داشتن یک شکار موفق، کار را برای بازیکنان ساده‌تر کنند. همچنین برای طی مسیرهای طولانی امکان استفاده از یک جیپ و بعد از کشف هاب‌های جدید، گزینه Fast Travel هم در دسترس قرار دارند و همچنین تعدادی Perk هم برای افزایش تبحر در استفاده از سلاح‌ها یا تولید کمتر صدا در هنگام حرکت و موارد دیگری از این دست هم در بازی وجود دارد که امکان چشم‌پوشی از همگی این‌ها برای افرادی که علاقه‌مند به تجربه‌ای کاملاً مبتنی بر واقعیت هستند وجود دارد.

یک ابزار مهم دیگر برای گیر انداختن حیوانات، استفاده از ابزارهای تولید صدای حیوانات است که قابلیت ارتقا آن‌ها برای جلب نظر حیوانات با شرایط جسمی و سنی مشخص وجود دارد. رفتار کلی گروه‌های حیوانات هم به شکل خوبی شبیه‌سازی شده و بر اساس اینکه چندین بار به مناطق تکراری برای شکار مراجعه کنید، گله‌های مختلف ممکن است دیگر به این نقاط بازنگردند. بعد از هر شکار موفق هم با تصویری مشابه دوربین کشتار سری بازی‌های Sniper Elite رو به رو هستیم که محل اصابت تیر، میزان آسیبی که به بدن حیوان وارد کرده، ارزش مالی در صورت فروش و ... را با ریزترین جزئیات در اختیارتان می‌گذارد.

با توجه به وسعت تقریباً بی‌پایان محیط‌های شکار و البته لزوم ردیابی حیوانات از فواصل دور، Way of the Hunter یکی از بهترین Draw Distanceهای ممکن در عنوانی در این ابعاد را دارد که جذابیت بصری هم فدای حفظ این ویژگی نشده ولی در عین حال در برخی موارد شاهد غیب و ظاهر شدن بافت‌ها و پوشش گیاهی هم هستیم که احتمالاً در پچ‌های اولیه این مشکل مرتفع خواهد شد. گونه‌های جانوری در حال حاضر گستردگی بالایی ندارند اما انیمیشن و جزئیات رفتاری آن‌ها به بهترین شکل پیاده‌سازی شده است. جلوه‌های صوتی و صداگذاری محیطی بدون شک برترین بخش بازی هستند که در بالا بردن کیفیت گیم‌پلی و حس واقعی بودن بازی نقش بزرگی ایفا کرده‎‌اند؛ از جیپ بی در و پیکری که نه تنها حیوانات را فراری می‌دهد بلکه راننده را هم کر می‌کند تا زوزه بادی که در هنگام حرکت مخفیانه به سمت شکار در میان علف‌ها می‌پیچد، همه دست به دست هم داده‌اند تا افرادی که از حضور در دل طبیعت بیزار هستند هم شانس تجربه محیط‌های طبیعی را پیدا کنند.

به طور کلی از نظر گیم‌‎پلی برای افرادی که علاقه‌مند به شکار هستند اما به کشتن موجودات زنده علاقه‌ای ندارند، Way of the Hunter تجربه نسبتاً کاملی را ارائه می‌دهد اما تعدادی مشکلات فنی و مواردی مثل افت فریم و البته نیاز شاید بیش از اندازه به صبوری، ممکن است از جذابیت بازی برای مخاطب عام بکاهد.